De zeereis richting Kreta
Door: Theseus
Blijf op de hoogte en volg theseus
13 Februari 2014 | Griekenland, Kreta
We zitten op het schip ik ,7 meiden en 6 andere jongens. De Jongens staren wezenloos voor zich uit en de meiden snikken zacht, arme kinderen wat moet er nu door ze heen gaan, ze zijn onderweg naar hun dood. Ik kijk achterom en zie vaag nog Athene achter ons liggen. Ik ga zitten, de zeilen staan strak, er is harde wind. Nog 1,5 uur en we zijn er. Ik ben even weg met mijn gedachten, ik bedenk me dat er al heel veel kinderen op dit schip hebben gezeten en nooit zijn teruggekeerd. Ik voel een kramp in mijn buik, ik ben zelfverzekerd maar toch erg zenuwachtig. Hoe ziet het beest eruit? Hoe ingewikkeld zit het labyrint in elkaar? Als ik naar de lijk bleke gezichten kijk van de kinderen om me heen voel ik een rilling door me heen gaan. Inmiddels is het al schemerig geworden nog even en we zijn er bijna... Mijn benen beginnen te trillen, maar ik moet doorzetten, ik kan niet op het laatste moment stoppen. Ik bijt op mijn tong, die daarna zo gezwollen is dat mijn tong de hele tijd mijn beugel raakt. De kust is in zicht en ik hoor de kinderen achter me diep zuchten, we zijn er.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley