Mijn vertrek uit athene naar kreta

De eerste en laatste keer met mijn vader

Ik heb al die tijd rond gelopen met de vraag wie mijn vader was, mijn moeder gaf altijd maar vagen antwoorden. Ik kwam aan op Athene en moest me voordoen als een wild vreemde, arme ik, ik kon niet meteen in mijn vaders armen springen. Het gevoel dat ik als klein joch altijd al had gemist kwam weer boven water toen ik in mijn vaders ogen keek. Ik kon me niet inhouden en wilde dolgraag zeggen; Pap, ik ben je zoon! Maar goed mijn moeder heeft me gewaarschuwd, ik moet op mij houden zijn. Ik besloot niet lang te wachten en vertelde mijn vader, Aigeus de heerser van Athene, dat ik zijn zoon ben en toon hem hierbij zijn eigen zwaard en meteen zie ik de zachtaardige blik van mijn vader. Hij omhelst me en we zijn weer herenigd, niet meer bij elkaar weg te slaan. Na een dag of drie zie ik in mijn vaders ogen een ongeruste glans, iets wat me niet helemaal beviel. Ik vroeg hem; o vader, wat is er aan de hand, deel uw zorgen met mij. Hierop antwoordde hij met een beverige stem; oow mijn zoon, een lange tijd geleden hadden we een oorlog met Kreta, hier heerst koning Minos, een beest van een man en niet helemaal goed in zijn hoofd, de oorlog duurde jaren en onze voorraden raakten op, de soldaten waren moe... en ja, we moesten ons wel overgeven. Toen we ons overgaven zei koning Minos dat we 7 jongens en 7 meiden naar Kreta moesten zenden, hij heeft een monster genaamd de Minotaurus die gevoed wordt door onze Atheense kinderen. Deze afspraak mijn zoon, kunnen we alleen verbreken als een Athener de minotaurus met zijn handen dood... Ik wilde mijn vader een dienst bewijzen, ik wilde hem helpen, hem laten zien wat ik kan maar misschien had ik dat beter niet kunnen doen... mijn moed, mijn dapperheid zullen zijn einde betekenen. Maar goed daar dacht ik toen nog niet over na, ik wilde laten zien wat voor een grote held ik was. Vader laat mij naar Kreta gaan en het monster doden, ik ben een held die opkomt voor zijn volk. De held waar het bloed gemaakt is van moed en dapperheid. Toen ik dit ze lachte mijn vader schamper, hij antwoordde; het gaat je nooit lukken, verwacht maar niet al te veel van jezelf. Deze woorden raakten mij diep, hoe kon mijn ader dit zo zeggen, hij kent me niet eens. Ik zei tegen mijn vader; Vader laat mij naar Kreta gaan en de minotauros doden, of heb jij soms geen hart, geen ziel, dat je je nageslacht laat opeten door een beest. Ben je wel een echte koning, die altijd klaar staat voor zijn volk? Ook deze woorden lagen mijn vader erg gevoelig, Hij zei meteen ga heen en heb geen te hoge verwachtingen maar als de dood je lot zal zijn dan hebben de goden dat bepaald.
Ik zei mijn vader dat mijn lot het heersen over Athene zal zijn en niks meer of minder, ik moest mijn vader beloven dat ik de zwarte zeilen van het schip vervangen door witte. Mooi niet, hij wilde die kinderen toch dood laten gaan nou even kijken hoe mijn vader zich voelt als hij zo ongerust is over zijn enige zoon. Met dit in mijn achterhoofd en voel moed maak ik me gered voor de reis. Ik sta op het schip met 14 bange kindjes, de arme zielen en dit wou mijn vader laten opeten zonder ook maar iets te proberen! Vastberaden en zonder om te kijken vertrekken we, op naar Kreta!